Woede 23

Het is onvoorstelbaar welke schade de oliewinning in Nigeria aanricht. De bevolking aldaar ondergaat een ‘behandeling’ die heftiger vormen aanneemt dan die in de geschiedenisboeken wordt beschreven als de ‘Hunnen die over ons komen’ of wat ‘horden van Dzjengis Kahn’ uitrichten. Alleen zijn de verantwoordelijken nu nette heren, in op maat gesneden krijtstreeppakken, van oliemaatschappijen als Shell, Total en consorten. Dat is over twee pagina’s te lezen in Siné Mensuel van oktober 2013. Met een verbeelding van de ravage:

Bouwsector

In een ultraliberaal Europa lijkt het allemaal niet zo ernstig als in Nigeria, zou men optisch bekeken, kunnen denken. Maar het wil niet zeggen, dat er geen ravage door winstbejag wordt aangericht. Zo moeten huishoudens het met steeds minder doen, terwijl multinationaal werkende bedrijven grote winsten maken. Daarover Siné Mensuel, wat er in de bouwsector in Frankrijk aan de orde is. ‘De slavenmarkt’ staat boven het artikel.

Via een sterk getrapt onderaannemerschap worden mensen uit andere Europese landen (Spanje bijvoorbeeld) geronseld om voor 560 euro in de maand in de bouw te werken. Die bouwvakkers worden met zijn vijven in een mobilhome op een camping onderbracht (waarvoor 80 euro per maand op hun salaris van 560 euro worden gekort). Ze hebben daarenboven ook hun veiligheidsschoenen en dito kleding moeten bekostigen.

Het hoogste echelon in de constructie, de grote ondernemingen, legen onderwijl de Franse en Europese subsidiepotten (al dan niet na wat ‘malversatie’; wordt aangewerkt om dat aan te tonen). De bouwgroep Eiffage realiseerde aldus in 2012 een winst van 1,2 miljard euro en de groep Bouygues zelfs 2, 8 miljard euro.

In het Frans heet dat ‘entreprendre’ (ons werkwoord voor ‘ondernemen’). Maar splits je dat werkwoord dan krijg je ‘entrer’ (ons ‘binnenkomen’) en ‘prendre’ (ons ‘nemen’). Nu kan niemand meer de portee van de cartoon ontgaan:

‘Ondernemen’

‘Kijk, dat is wat ik doe… Ik kom binnen en ik neem!’

Zero-sum game

Over dat ‘ondernemen’ ook een artikel aangaande het verlagen van de lonen om zo meer concurrentiële slagkracht aan de (Franse) bedrijven te verlenen (een ‘potje’ met een ‘subsidieregeling’). Dat is een verkapt argument, want het gaat die ondernemers om hun winstgevendheid te verhogen. De een zijn verlies is de ander zijn winst! Kapitalistisch handelen is en blijft een zero-sum game.

Het maandelijkse interview staat in het teken van deze game. Het vraaggesprek wordt afgenomen met twee advocaten, die arbeiders bij staan in hun strijd tegen het soort ondernemers dat misbruik van allerlei regelingen maakt om diezelfde arbeiders voor het blok te zetten: ontslag of doen wat ik zeg.

‘De arbeidswet is echt iets waarmee je hun mond kunt snoeren!’

Pacifistische machinegeweren

Naast de regelmatig terugkerende rubrieken en strips, ook een bespreking van vijfentwintig jaar Art brut. Dat wordt tentoongesteld in de Halle Saint-Pierre in Parijs (2 rue Ronsard; tot 28 augustus 2014).

Naast bekende kunstenaars neemt ook André Robillard aan de tentoonstelling deel. Hij verblijft sinds zijn negende levensjaar in een psychiatrisch ziekenhuis en is inmiddels 70 jaar oud.

In zijn verloren uren maakte hij ondermeer pacifistische machinegeweren. Een psychiater die dat opmerkte, laadde zijn wagen vol met Robillard zijn scheppingen en toonde die aan de schilder/beeldhouwer Jean Dubuffet (1901-1985), die de term ‘Art brut’ had geïntroduceerd (later ook Outsider Art genoemd).

Robillard is niet opgehouden met produceren. Hij bezet tegenwoordig in het ziekenhuis een eigen atelier. Van een plank zaagt hij iets dat op een geweer lijkt; schildert het merk op de kolf, de herkomst en jaar van fabricage. Daarna beschildert hij het geheel. Er over pratend merkt hij op: ‘Als Bachar-el-Assad, de Amerikanen of Hitler mijn geweren hadden gekocht en hun legers ervan hadden voorzien, dan zouden er lang niet zoveel doden zijn gevallen’. De pacifistische geweren zijn op de eerste verdieping van Halle Saint-Pierre te zien.

Art brut van André Robillard

[ThH]

SINÉ MENSUEL nummer 24, oktober 2013, 32 blz., prijs 5,50 euro.

[Beeldmateriaal ontleend aan het besproken nummer van Siné Mensuel.]

Aantekening

[ 1 ]  Over Nigeria en de oliewinning, zie de documentaire op YouTube. Klik HIER.

[ 2 ]  Meer over de tentoonstelling Raw Vison: 25 jaar Art brut, in Halle Saint-Pierre, klik HIER.

Advertentie