Vlees, Vegetariër, Veganist. Een dossier

Menig anarchist is ook vegetariër of veganist. Over de redenen voor die keuze kan men lezen in het nummer van de AS 196, met als thema ‘Veganisme’. Ik volsta met die verwijzing. Aan het eind van dit item zal ik evenwel op één punt in één artikel van het genoemde AS-nummer terugkomen. Nu wil ik enkele zaken aandragen die in het vlees-dossier voorkomen in het Franse weekblad Marianne van 16-22 december 2016.

Vlees

Het dossier in Marianne opent als volgt: ‘Voor u vegetariër wordt moet u eerst het een en ander over vlees weten’. Dat heb je ervan als een deel van de bevolking, zoals in Frankrijk, zich bewust is van culinaire genoegens. Daaraan zal vlees van dieren niet ontbreken. Het betreft ander vlees dan dat van de supermarkt, de kilo-knaller slager, de ‘malbouffe’ (ongezond eten) van de snackbar, de agro-industrie, de vleesmaffia… Dat lijkt op vlees, maar heeft verder niets met culinaire genoegens van doen. Het is wel goedkoop. Daar hebben echter dieren voor moeten lijden.

Wat de productie van vlees aangaat, kan het ook geschieden volgens methodes die dierwaardig zijn. Over die methodes laat Marianne enkele veefokkers van runderen aan het woord. En ja, dat vlees is een stuk duurder. Daarom wordt ook aangeraden eerder een of twee keer per week goed vlees te eten in plaats van elke dag het vlees van een kilo-knaller.

Als je weet op welke wijze dieren mishandeld worden, dan is het niet zo vreemd dat mensen denken: ‘Niet meer voor mij!’. Zij worden vegetariër. Dat is wat in Marianne wordt duidelijk gemaakt. Het is ook dankzij de Franse anti-vlees lobby dat er meer op abattoirs wordt gelet, mede vanwege verwerpelijke slachtpraktijken die er plaatsvinden. Niet verwonderlijk dat meer en meer mensen helemaal af willen van het gebruik van dierlijk voedsel (vis, eieren, melk, kaas) en andere dierlijke elementen (wol, leer).

Abattoirs en L214

Marianne besteedt in dat kader ruime aandacht aan een van de Franse organisaties die als doel heeft dieren te verdedigen. Het gaat om de veganistische vereniging L214. De naam van de vereniging verwijst naar een artikel in Franse agrarische wetgeving. Het leert dat elk dier een gevoelig wezen is. L214 werd in 2008 opgericht en telde toen 300 leden en donateurs; in 2016 is dat getal gegroeid naar 20 000. Om misstanden aan te tonen, gebruikt L214 vaak verborgen camera’s. De vleesindustrie heeft het uiteraard niet op deze ‘schoften’ voorzien, zo drukt een medewerker van een legkippenbedrijf dat gesloten moest worden, zich uit. ‘Het is walgelijk wat zij doen’, benadrukt hij nog eens. Hij vergeet daarbij, dat hij en zijn collega’s de kippen op een ‘walgelijke’ wijze behandelden…

De acties van L214 met betrekking tot de toestanden in de Franse abattoirs hebben ertoe geleid dat de minister van ‘Agriculture’ een onderzoek gelast heeft naar de stand van zaken in het totaal van 263 abattoirs in Frankrijk. Slechts 20% van deze instellingen bleek overeenkomstig de normen te werken. Een parlementscommissie is zich er vervolgens mee gaan bemoeien en concludeerde in september 2016, dat er sprake is van een groot aantal gebreken als het om fatsoenlijk functioneren gaat. Vraag is hoe en wat er met deze onthutsende berichten gaat gebeuren, want de vleesmaffia is natuurlijk niet van plan zich zomaar gewonnen te geven.

Veganistische overstap

Als burger kan je overstappen naar een volstrekte onthouding van alle dierlijke producten – een overstap dus naar het veganisme. Dat is wat de Fransman Axel, 32 jaar, heeft gedaan. Marianne mocht hem een dag vergezellen om te zien hoe het leven van een veganist eruitziet, inclusief het winkelen in een veganistische winkel in Parijs. In het verslag dat Marianne publiceerde, legt Axel onder meer uit hoe hij tot het veganisme is gekomen en hoe hij in sommige gevallen een pragmatische houding aanneemt. Hij noemt een voorbeeld en besluit dan met: ‘Ik kan eten wat ik wil, ik ben allergisch noch religieus. Ik heb er voor gekozen geen dierlijk voedsel te eten’. En hij vult aan met: ‘Ik wil geen extremist worden, maar elke dag weer mijn best doen, om de impact van mijn handelen op andere levende wezens te beperken’.

                                         Slow growing

Klassieke straffer

Als aangekondigd in de opening van dit item, zou ik terugkomen op één punt in één artikel in het veganisme nummer van de AS 196. Daarin vindt de lezer een vraaggesprek met de veganist Floris van den Berg (filosoof, docent Universiteit Utrecht). Hij propageert in het vraaggesprek het gebruik van het strafrecht. De consumptie van vlees is niet alleen laakbaar, zegt hij, maar het moet ook juridisch strafbaar worden gesteld. ‘Wie niet ophoudt met vlees eten, moet de cel in’, zegt hij. Floris van den Berg is bij mijn weten geen anarchist. Hij kan zich dus zonder discussie als een klassieke straffer ontpoppen. Onder strafbedreiging wil hij mensen tot handelen bewegen overeenkomstig zijn eigen wijze van handelen. Een integristische veganist ten voeten uit. Wie niet horen wil, moet voelen en daar halen we de hulp van de staat erbij. Een dier heeft van Floris niets te duchten, een mens wel…

Thom Holterman

[Foto’s ontleend aan het besproken dossier in Marianne.]

Advertentie