Farmaceutische Maffia En De Greep Op De Griep

‘Slechts drie van de 41 speciaal tegen verkoudheid, griep en keelpijn door de farmaceutische industrie op de markt gebrachte middelen, zijn nuttig en zonder gevaar te gebruiken’. Dit is te lezen in het artikel over een onderzoek in het Franse tijdschrift Que Choisir van januari 2017, een blad vergelijkbaar met wat in Nederland door de Consumentenbond wordt uitgegeven. Que Choisir heeft 41 producten geselecteerd op grond van wat de farmaceutische industrie zelf over de werkzaamheid van het product opgeeft. Daarnaast heeft zij de lijst van producten samengesteld op grond van de overweging, dat het moest gaan om de meest verkochte middelen voor zelfmedicatie in november 2015. Het onderzoek stond onder leiding van de hoogleraar Farmacologie, Alain Astier, werkzaam als apotheker in een Frans ziekenhuis. Que Choisir laat weten dat Astier heeft verklaard geen enkel belangenconflict te kennen wat de producten aangaat, die in het artikel aan een onderzoek zijn onderworpen.

Deze medicijnen dienen tot niets

…en ze kunnen gevaarlijk zijn…

Nutteloos

In het artikel gaat het over middelen die in Franse apotheken worden verkocht en aldaar naamsbekendheid hebben. Het betreft allemaal middelen waarvan in Nederland bij het ‘Kruitvat’, de ‘Ethos’ of de ‘Trekpleister de schappen vol liggen. Voor mij zijn bekende namen Vicks en Strepsils. Die worden in het oordeel betrokken. Wat Vicks (siroop) voor volwassenen aangaat, is het oordeel: ‘nutteloos, niet gevaarlijk’ en voor Vicks (smeersel) luidt het oordeel: ‘nutteloos, risico van krampen’. Het oordeel over Strepsils zuigtabletten, die zoals de verpakking zegt tegen keelpijn helpen, luidt: ‘nutteloos maar niet gevaarlijk’. De nadere omschrijving van het oordeel leert het volgende: ‘Bevat twee ontsmetters, vitamine C en calcium: niets van de bestanddelen verlicht de keelpijn. Wat er namelijk in werkelijkheid gebeurt is het volgende. Door op iets suikerhoudends te sabbelen stimuleert u de productie van speeksel wat de keel vochtig houdt. Het is dat, wat de pijn verlicht. Dit betekent dat u net zo goed een snoepje in de mond kunt nemen, dan wel op kauwgom kauwen of iets drinken’.

Dit eindoordeel over de Strepsils roept bij mij jeugdherinneringen op aan een marktkoopman. Hij was altijd gekleed in een witte doktersjas en stond in zijn kraam pastilles voor de keel te maken, die hij al roepend aanprees met: ‘Zilver voor de mond en goud voor de keel!’. Alleen het sabbelen voor een speekselproductie doet de pijn verzachten, begrijp ik nu, en de anijssmaak was lekker…

Elixir

Wat er van die marktkoopman geworden is, weet ik niet. En of je zijn aanprijzing als bedrog mag betitelen, ik zou dat niet doen. Maar wie willens en wetens, met farmacologische kennis gewapend, aangaande zijn medicamenten beloften doet, die op niets slaan, die bedriegt de boel. De farmaceutische industrie laat bedrijfsleiding en aandeelhouders daar rijk van worden. Zo verkoopt een farmaceutische fabrikant een siroop onder de naam Hélicidine. Het oordeel daarover in het onderzoek is: ‘nutteloos maar niet gevaarlijk’. Het betreft een aftreksel van de Bourgondische slak waarmee, zoals in het oordeel wordt omschreven ‘het meer op een middel uit grootmoederstijd lijkt dan op een medicament’.

Het is al een oude truc zoiets nutteloos op de markt te brengen.Farmaceutische industriëlen hebben zeker in hun jeugd veel naar cowboyfilms gekeken, denk ik. In menige ervan kwam wel een reizende venter voor die een wonderdrank, een elixir, verkocht tegen alle kwalen. Tegen de tijd dat de mensen door hadden dat ze belazerd waren, was hij alweer vertrokken…

De toevoeging ‘niet gevaarlijk’ in het oordeel, wordt gedaan omdat er preparaten zijn die weldegelijk gevaarlijk kunnen zijn, zoals Lysopaïne (pastilles): ‘nutteloos en kan gevaarlijk zijn’. Zo zijn er ook middelen die het oordeel krijgen ‘weinig nut, maar met behoedzaamheid innemen’. Behoedzaam slaat dan op het in de gaten houden, dat men niet te veel van hetzelfde bestanddeel binnen krijgt (een teveel bijvoorbeeld aan paracetamol kan tot leveraandoening leiden). En het zijn heel wat producten die dit predicaat mee krijgen.

Een van de manieren waarop de farmaceutische industrie vertrouwen weet te winnen (in tegenstelling tot onze reizende venter) om daarmee een slaatje uit uw verkoudheid te slaan, is ‘paraplu’ middelen op de markt brengen. De ‘paraplu’ wordt gevormd door een middel dat goed verkoopt en al jaren een grote merkbekendheid heeft. Onder die ‘paraplu’ worden dan afgeleide, eveneens nutteloze producten ‘op de markt gezet’ (zoals de lijn ‘Humex’ van de farmaceut Urgo of de lijn ‘Doli’s’ van Sanofi). Het gaat om het veroveren van de markt, niet om uw griep of keelpijn – want het product is nutteloos en dan mag u van geluk spreken als het niet gevaarlijk is.

‘Wat zijn jullie aan het doen?…’     ‘Russisch roulette!’      ‘Jouw beurt!’

Vaccinatie

Waar de farmaceutisch industrie ook gek op is: bevolkingsinentingen. Weet u nog hoe het ging met de bevolkingsinenting tegen de A-griep, enkele jaren terug; heeft de publieke kas vele miljoenen euro’s gekost – zonder enig resultaat. En om dat laatste gaat het die maffiose industrie ook niet, maar wel om de hoogoplopende verdiensten van zo’n actie. Ten behoeve daarvan houden zich op het niveau van regeringen farmaceutische lobby’s op (ook als het om andere aandoeningen en om medicatie gaat dan hier aan de orde; zie daarover de site Le Grand Soir). Zij moeten de regeringen rijp maken over te gaan tot verplicht stellen van vaccinaties. Als dat niet loopt, is er wel een drukmiddel te bedenken, zoals het aankomen met de smoes van het onvermogen om een bepaald medicijn te leveren in een land. Met behulp van een dergelijk pressiemiddel wordt dan beoogt een welgevallig regeringsbesluit uit te lokken. Maffiose praktijken dus.

‘De farmaceutische industrie doet wat ze wil en het politiek bestuur kan niets tegen ze uitrichten’, aldus de voorzitter van het Franse technische vaccinatiecomité, geciteerd in het Franse weekblad Marianne van 13-19 januari 2017 (in een artikel over de vaccinatieperikelen). Naast de griepprik gaat het ook om de inenting tegen hepatitis B, waarvan bekend is dat inenting ertegen voor bepaalde personen niet ongevaarlijk is. Een van de grootste farmaceutische industrieën, Sanofi, heeft zich in de strijd geworpen met even agressieve als valselijke berichten: ‘Hepatitis B heeft meer personen op één dag het leven gekost dan aids in een jaar’.

De advocaat van slachtoffers van producten van de farmaceutische industrie reageert daarop met: ‘Het is veel winstgevender een vaccin te verkopen voor de hele wereld dan om zorg te besteden aan enkele zieken’. Druk uit oefenen om geld te innen is een maffiose praktijk (een begrip dat de Franse criminoloog Laurent Mucchielli uitlegt). De farmaceutische industrie deinst er niet voor terug die methode te volgen, zoals ik al eerder betoogde (klik HIER).

Thom Holterman

Advertentie