Overheersing, Onderdrukking, Verzet

Het februarinummer van het Franse anarchistische maandblad Le Monde libertaire (LMl; nr. 1814) trekt van leer. Maar eigenlijk doet het dat altijd. Zo vinden we in elk nummer wel de rubriek ‘Strijdperken’, waar de actualiteit in de vorm van verschillende onderwerpen die (sociale) strijd opleveren, aan de orde komen. In dit nummer komt men die rubriek ook tegen maar daarnaast is van ‘strijdperken’ eveneens een thema gemaakt. Want hier wordt men geconfronteerd met overheersing, daar vindt repressie plaats en tegen het een zowel als het ander wordt verzet aangetekend. De onderwerpen? Kijk naar Nederlandse actievoerders en je weet wat er in andere landen van Europa, zoals Frankrijk, speelt.’Es gibt keinen Unterschied’, zei mijn Kroatische vriend een halve eeuw geleden al. Hij was als pantomime speler en regisseur uit het land van Tito gevlucht en dacht dat het in het ‘freie Westen’ anders zou zijn…

 

Overal Politie, Nergens Gerechtigheid!

Het is een oude leus (en in een van de artikelen in LMl kom je hem tegen), maar de kern van waarheid is niet vervaagd. Als het door de hedendaagse Franse machthebber nodig wordt geacht om 8000 politieagenten (robocops) naar Parijs te dirigeren, dan is dat geen kleinigheid. Die machthebber vreest kennelijk de opkomst van honderdduizenden demonstranten en activisten. Die mensen zijn op de been omdat zij met grote onrechtvaardigheden worden geconfronteerd en hun verzet daartegen duidelijk willen maken. Ik geef slechts één voorbeeld van onrechtvaardigheid, maar bedenk dat het hele maatschappelijke systeem naar die onrechtvaardigheid is ingericht.

Het Franse ‘Observatoire des conjonctures économique’ (OFCE) publiceerde begin februari 2020 een studie over economische ontwikkelingen in Frankrijk in de periode dat Macron aan de macht is (drie jaar nu). Voor de periode 2018-2020 becijferde het OFCE, dat 5% van de armste Fransen hun financiële levensstandaard, op grond van sociaalfiscale maatregelen, met ongeveer 240 euro per jaar zagen dalen. In dezelfde periode zagen 5% van de allerrijkste Fransen dat met 2905 euro per jaar stijgen (Le Monde van 14 februari 2020). Nominaal betekent die stijging voor de allerrijksten natuurlijk niets. Mij gaat het om het systemische van de kwestie, een reden dat ik aan dit ene voorbeeld genoeg heb om te beweren dat ‘het systeem’ sociaal heel fout in elkaar zit. En velen voelen dat, wat bij hen woede oproept. Als je het systeem niet wil wijzigen (zoals Macron), dan heb je, om die woede in bedwang te houden, veel politie nodig. Kortom als je overal politie ziet, weet je dat gerechtigheid nergens te vinden is (net als waardigheid, waarover Bob Dylan zingt in zijn son ‘Dignity’, …have you seen dignity…?). Is dat in Nederland anders? In ieder geval is de politie de grootste Nederlandse werkgever. En gerechtigheid aldaar? Waar te vinden?

Waarom is het volk zo gewelddadig?

 

In thema van het februarinummer van LMl treft men van de Franse libertaire filosoof Jean-Christophe Angaut een evenwichtige beschouwing over ‘de haat jegens de politie’ (p. 25-27).

Thom Holterman

Le Monde libertaire, nr. 1814, februari 2020, 60 blz., prijs 4 euro.

Advertentie